Het was op een mooie plek in het bos waar ik voor het eerst een Spelen met Lilith hield. Iedereen welkom, veel vrouwen kwamen, nieuwsgierig, en ook heldere mannen. Echte mannen. Want Lilith, wie wil haar nu niet kennen?

Ja… mannen issues, vrouwen issues. Daar hebben we toch de magazines voor? De Automotive and Vogue? Toch gaat dit issue zoveel malen dieper en hebben we soms geen idee hoe groot de wonden zijn van waaruit we handelen. Geen zicht op elkaar.

Na het uiteenzetten van de situatie (We’ve got a situation!!) over verdrukte feminiene kracht op aarde en in onszelf. Over het bevrijden daarvan en de noodzaak binnen onze maatschappij. What to do? En waar raakt dit aan jouw vraagstukken? Hoe leef jij Lilith? Of Adam ….. de verhalen als bouwsteentjes van onze werkelijkheid.

Middels persoonlijke vragen hebben we met opstellingen gewerkt. Voelen, ervaren en ZIEN. ‘Oooohwzo!’ zeiden de vrouwen toen ze de grote pijn en verdrukking zagen van Lilith, die zich kranig hield. ‘Eeehm, wat een gedoe’, zei Adam (die we hadden uitgenodigd in de situatie) ‘dit is echt van jullie’. Maar hij bleef staan. In contact.

De vrouwen ervoeren allemaal hoe defensief wij vrouwen zijn (geworden), hoe veel we bij mannen neerleggen, iets van ons te begrijpen wat gewoonweg écht niet hun belevingswereld is. En de mannen in het gezelschap … ‘Whooooh! Hebben jullie dát?’, ‘Wooow. Ja’, knikten alle vrouwen, wij hebben dat. Dit is onze gezamenlijke geschiedenis.

Doing the Lilith bracht op speelse wijze en met veel gelach en humor, zeer pijnlijke dingen boven tafel. Waarvan het lastig is voor zowel vrouwen als mánnen om naar te kijken. Zo mooi. Zo helder.

Het geeft goed zicht op elkaar.

Wees welkom.