Een ‘Must’ voor echte mannen!

Door René Verkerk

Ik heb een zeilmaatje. Beiden leerden wij het zeilen van onze papa’s en hebben als kind veel op zee gevaren.

Deze zomer wilden wij samen in Zeeland zeilen, met mijn kleine bootje, maar dat liep anders. Ik zag een groter en zeewaardig schip op de Oostzee. Samen zijn we vertrokken om over zee en de Wadden terug te varen naar Nederland.

En ik realiseerde mij pas later, deze zomer ‘I was doing the Adam’.

Onbevangen en nieuwsgierig begonnen wij de reis. De rolverdeling was traditioneel. Zij was de 2e stuurman en matroos (zoals ze vroeger als klein meisje van haar vader had geleerd) en ik was de schipper. Dat had mijn vader mij geleerd en het was tenslotte mijn boot. Maar ook omdat ik een echte man ben: ‘Ik neem graag de leiding. Dat wordt van mij verwacht. Hak de knopen wel even door. Niet zeuren maar poetsen. Vooruit met de geit, op naar het einddoel’.

En zij vindt het wel relaxed eens niet de weg te moeten wijzen, wat ze altijd doet in haar werk. Al hoorde ik later dat voor haar vertrouwen én leiderschap in handen van iemand anders leggen ook heel lastig was…

Wat en avonturen hebben wij beleefd. Een vreemde boot. Onbekend water. De getijden en stromingen. Golven die de boot deden stampen en steeds weer over ons heen kletterden. Lange uitputtende natte dagen. Apparatuur die uit viel tijdens een storm in een maanloze nacht op de zee en het Wad. En onderschat ook niet wat het is om hele dagen samen in een kleine ruimte te zijn. Twee sterke goedgebekte eigenwijze karakters.

Poef !

Alles maakten we mee. Van echte diepe angsten tot euforische blijdschap. Van grote ruzies, tot stil genieten in harmonie, samenwerking in volledig vertrouwen op elkaar. Aan het eind wisten wij: dit hadden wij nooit zonder elkaar kunnen doen. Niet alleen en niet met iemand anders.

Geheel gelijkwaardig en complementair.

Maar dat ‘gelijkwaardig’ en het waarderen van de complementariteit  …. dát had wel wat voeten in aarde. Ik ben immers de schipper en dus verantwoordelijk. Maar zij reageert heel anders op gevaar, voor haar betekent ‘veiligheid’ echt iets heel anders dan ik ooit had gedacht.

Wat heb ik veel geleerd. Doing the Adam.

Soms is zeilen gevaarlijk, met grote consequenties als het mis gaat. Voor mij is het daarna klaar. ‘Het gevaar is geweken, probleem opgelost. Volgende keer beter doen’. Maar bij haar werkte dat niet zo. Zij bleef in de situatie en reageerde boos naar mij. Bovendien hadden we over deze situatie een verschil van inzicht.

Ik dacht: ‘doe effe normaal. Het gevaar is toch weg’. Ik had totaal geen aandacht voor haar werkelijke gevoelens. Nam haar zelfs kwalijk ‘het alleen maar groter te maken dan nodig’. Bam discussie. Bam kwade koppen. Ik vond het zo’n onzin om zo lang door te zeuren. De dag te verpesten. Wij mannen lossen dat zo anders op (‘biertje?’ En we zijn weer maten).

De situatie stagneerde volledig en uren praatten we niet tegen elkaar. Boos. Tot de zee ons genoeg had gegeven en we toch niet om elkaar heen konden. Praten. Midden op zee.

En opeens sprak ze vanuit haar zachtheid. Zij vertelde dat ze de angst nog in zich droeg, in haar lichaam. Vanwege die gevaarlijke situatie, maar ook omdat ik haar niet gehóórd had tijdens het oplossen. Dit ontbreken van ‘echt contact’ op een cruciaal moment voelde voor haar als zeer onveilig. Ze raakt daar totaal van in paniek.

Mijn mond viel open. Ze wilde helemaal geen gelijk.

Het enige wat zij van mij wilde was dat ik haar angst zag en haar hielp die een plekje te geven. Dat ik haar zou zien …. haar zou horen…. en in gelijkwaardigheid zou kunnen zijn. Ik brak open en het was goed.

Wat was dat fijn toen ik haar steeds meer toe liet. En daarmee in feite mijzelf toestemming gaf om óók deze emoties te voelen én te delen. Want met al die nieuwe situaties en gevaren, was ik helemaal niet zo zeker van mijzelf. Haar ervaring en inzichten waren soms veel beter. En ik hoefde het niet meer alleen te doen. Ik mocht hulp vragen en kreeg die. Wat gaf dat een rust en vertrouwen in de goede afloop. Bij beiden.

Later realiseerde ik mij dat ik begonnen was het feminiene In mijzelf naar boven te halen. En dat juist dat de gelijkwaardigheid en het echt begrijpen mogelijk maakte. Tussen haar en mij,  en dus tussen mannen en vrouwen. En van jezelf.

Het is niet altijd gemakkelijk oude gewoonten en denkpatronen los te laten. Maar ik merk dat ik ben veranderd en dat gaat maar door. Het brengt mij heel veel. Heerlijk !

Doing the Adam.  Een ‘Must’ voor echte mannen!

Doing the Adam is een serie op LilithOntwaakt.nl waarin we iedere keer een gastauteur uitnodigen zijn óf haar belevenissen en inzichten te delen. Ook een Doing the Adam? Neem even contact met ons op.